Αντίσταση Εδώ και Τώρα

Είμαστε στην πιο δύσκολη εποχή της πατρίδα μας
Την Ελλάδα της δικαιοσύνης της ομορφιάς
Την Ελλάδα της ποίησης και του πολιτισμού.
Την Ελλάδα του απέραντου γαλάζιου
Πρέπει όμως να μην αφήσουμε τον φόβο
Και την ανασφάλεια να κυριαρχήσουν
Χρειάζεται  Δύναμη  και Πίστη στον
Εαυτό  μας  να  Ανατρέψουμε  αυτή την
Πολιτική  που  μας  Καταστρέφει
Να   Αντισταθούμε   ΕΔΩ και ΤΩΡΑ
Ανουσάκη  Ελένη  Αθήνα  2018

Καινούργια Μέρα Καινούργια Ζωή

Το ξεκίνημα  μιας καινούργιας  ημέρας
είναι σαν  μια αρχή γεμάτη  ελπίδα για
το αύριο περνάμε  δύσκολους  καιρούς
δεν πρέπει να χάνουμε την αισιοδοξία
η προσπάθεια για μια καλλίτερη ζωή
είναι αυτή  την  στιγμή το όνειρο μας
που δεν πρέπει να χαθεί οι δυσκολίες
είναι  μεγάλες τα προβλήματα πολλά
αλλά δεν πρέπει να χάσουμε την μάχη
έχουμε έναν αγώνα ζωής και να τον
κερδίσουμε όλοι μαζί  με αλληλεγγύη
με σεβασμό και αγάπη και φιλία.

Ελένη  Ανουσάκη Μάρτιος  2018

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ | ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Τα Τετράδια μου

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μάκρυνες γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

 

Δείτε την αρχική δημοσίευση

ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Φθινόπωρο  ήρθε  γεμάτο  από  γεγονότα  για την  Χώρα  μας
νοιώθω  μια  παράξενη  μελαγχολία  μαζί  με  ένταση όλοι είναι
οργισμένοι  φωνάζουν  και κανείς δεν τους ακούει σαν να έχουμε
ισοπεδώσει την ψυχή μας   .Αληθινά τι  θα γίνει πως θα  ζήσουμε
είμαστε περικυκλωμένοι  από παντού πως  φτάσαμε  εδώ   ;
Υπάρχουν  απαντήσεις και ευθύνες ξεχάσαμε τις λέξεις ΒΟΛΕΥΤΉΚΑΜΕ
μείναμε αδρανείς εφησυχάσαμε κρυφτήκαμε  πίσω από τα κόμματα
και τις λέξεις και φτάσαμε να γίνουμε απαθείς να περιμένουμε από
τα ΜΜΕ να μας δώσουν  κατεύθυνση
ΝΤΡΟΠΗ   ΜΑΣ
έχουμε  μια  μικρή  ευκαιρία ακόμα Να Αντισταθούμε να δούμε την
Ζωή  μας   Κατάματα .και να  Αγανακτήσουμε να πολεμήσουμε την
φθορά την ισοπέδωση  και να ξαναβρούμε την ΧΑΡΑ και την ΕΛΠΙΔΑ
ΑΝΟΥΣΑΚΗ  ΕΛΕΝΗ  Οκτώβριος 2017-

ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑ 2017

Ελλάδα στο  τέλος  μιας εποχής  που σφραγίστηκε
από μεγάλες νίκες των δημοκρατικών κομμάτων.
Εφερε μεγάλες αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων
έδωσε δυνατότητες και ευκαιρίες  για μια ζωή
καλλίτερη  γεμάτη από συναισθήματα έντονα
για τον αγώνα των ανθρώπων που κερδήθηκε.
Σήμερα  ζούμε μια άλλη εποχή δύσκολη πικρή
γεμάτη από ανατροπές σε όλα τα επίπεδα
είμαστε σε ένα πολύ δύσκολο σημείο .
 Η μεγάλη κρίση που έκανε της ζωής
μας  αφόρητη με τεραστία προβλήματα
που μοιάζουν αξεπέραστα  και φέρνουν
το λαό σε απόγνωση και τη χώρα σε
μαρασμό οι πολίτες απογοητευμένους
γεμάτους  αγωνία για το  αύριο .
ΑΝΟΥΣΑΚΗ   ΕΛΕΝΗ   ΑΘΗΝΑ 2017

Τα Ζώα Ιωάννη Πολέμη

Ποτὲ δὲ θὰ πειράξω
τὰ ζῶα τὰ καημένα,
μὴν τάχα σὰν ἐμένα
κι ἐκεῖνα δὲν πονοῦν;

Θὰ τὰ χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτὲ δὲ θὰ τ᾿ ἀφήνω
στοὺς δρόμους νὰ πεινοῦν.

Ἀκόμα κι ὅταν βλέπω
πὼς τὰ παιδεύουν ἄλλοι,
ἐγὼ θὰ τρέχω πάλι
μὲ θάρρος σταθερό,

θὰ προσπαθῶ μὲ χάδια
τὸν πόνο τους νὰ γιάνω
κι ὅ,τι μπορῶ θὰ κάνω
νὰ τὰ παρηγορῶ.

 

ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Τρεῖς βράχοι λίγα καμένα πεῦκα
κι ἕνα ρημοκλῆσι καὶ παραπάνω
τὸ ἴδιο τοπίο ἀντιγραμμένο ξαναρχίζει.
τρεῖς βράχοι σὲ σχῆμα πύλης, σκουριασμένοι
λίγα καμένα πεῦκα, μαῦρα καὶ κίτρινα
κι ἕνα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στὸν
ἀσβέστη. καὶ παραπάνω ἀκόμη πολλὲς φορὲς
τὸ ἴδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτὰ ὡς τὸν ὁρίζοντα
ὡς τὸν οὐρανὸ ποὺ βασιλεύει. Ἐδῶ ἀράξαμε
τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε. Ἡ θάλασσα
ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια. Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος
καὶ χάθηκε. Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.

 

Χαμένα Χρόνια Ιωάννη Πολέμη

 

Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν, νά᾿ ρχονταν πίσω
τὰ χρόνια ποὺ ἔζησα πρὶν σ᾿ ἀγαπήσω!
Χρόνια ἀμνημόνευτα σὰ νά ῾ταν ξένα
τὰ χρόνια ποὺ ἔζησα χωρὶς ἐσένα.

Ποτάμι ποὺ ἔτρεξε μὲς σὲ λιθάρια
καὶ δὲν ἐπότισε μηδὲ χορτάρια,
κι᾿ ἡ γῆ τὸ ρούφηξε στ᾿ ἄφωτα βάθη
κι᾿ ὡς καὶ τ᾿ ἀχνάρι του γιὰ πάντα ἐχάθη.

Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν νὰ διπλοζήσω,
ἀγάπη ἀδιάκοπη νὰ σοῦ χαρίσω,
καὶ νά ῾σαι ἡ πρώτη μου, ἐσὺ ἡ στερνή μου,
ἀπὸ τὴ γέννα μου κι᾿ ὡς τὴ θανή μου.

Μισὴ σοῦ χάρισα ζωὴ μονάχα.
Ζωὲς ἀμέτρητες ἤθελα νά ῾χα,
ἔτσι ὅπως πρέπει σου νὰ σ᾿ ἀγαπήσω.
Ἄχ, καὶ νὰ γύριζαν τὰ χρόνια πίσω!

 

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ | ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας
τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μάκρυνες γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι
τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα